وقتی عاشق می شوید چه تغییراتی در مغز شما رخ میدهد؟

دکتر استفانی کاچیوپو، عصب شناس مطرح معتقد است که عشق یک ضرورت بیولوژیکی است و به اندازه ورزش، آب و غذا برای سلامتی انسان لازم است.

دو دهه تحقیق نشان داده است که وقتی صحبت از عشق آتشین در مراحل اولیه می شود (عشق رمانتیکی که اغلب وقتی در مورد عاشق شدن صحبت می کنیم به آن فکر می کنیم) بخشی بسیار ابتدایی از سیستم پاداش مغز فعال میشود. در حالی که ما اغلب در مورد عشق رمانتیک به عنوان یک چیز سرخوشانه، بی شکل و یک احساس پیچیده فکر می کنیم. در مغز بخشی بسیار پایه و اولیه فعال می شود که نشانگر این است که عشق رمانتیک در واقع همچون سائقی برای ارضای یک نیاز اساسی مانند نوشیدن در هنگام تشنگی و غذا خوردن در هنگام گرسنگی است.

نکته قابل توجه دیگر این است که بر اساس مطالعات انجام شده در مراحل اولیه یک رابطه عاشقانه، سطح سروتونین مغز(هورمونی کلیدی در تنظیم اشتها، خلق و افکار مزاحم و اضطرب) کاهش می یابد و این کاهش سطح سروتونین در میان افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی و وسواس فکری-جبری نیز دیده می شود. شاید به همین دلیل است که افراد در مراحل اولیه رابطه عاشقانه نسبت به جزئیات کوچک دچار وسواس می شوند و ممکن است ساعت‌ها درباره پیامی به و یا از معشوق خود بحث کنند.

از سوی دیگر در رابطه عاشقانه طولانی مدت، هنگامی که هیجان اولیه عشق از بین رفت و زوج متعهدتر شدند، مناطق فعال مغز نیز گسترش می یابند. همچنین مناطقی از مغز که در ایجاد دلبستگی و تحکیم و حفظ رابطه نقش دارند فعال تر میشوند. عشق طولانی‌مدت همچنین باعث فعال شدن نواحی شناختی مغز و سیستم عصبی آینه ای میشود که به سبب این فعال سازی فرد قادر میشود اقدام بعدی یا افکار و اعمال معشوق خود را تا حدودی به درستی پیش بینی کند شاید به همین دلیل است که زوجین می توانند جملات یکدیگر را تکمیل کنند و عشق باعث میشود افراد بهتر و خلاقانه تر فکر کنند و عملکرد شناختی مناسب تری داشته باشند.

حال سوال این است که آیا می توانیم همچین ارتباط سازنده و اساسی را خارج از رابطه عاشقانه با پارتنر خود نیز پیدا کنیم؟

کاچیوپو معتقد است که انواع مختلفی از عشق وجود دارد که می تواند برای مغز مفید باشد. براساس مطالعات وی، عشق بین والدین و فرزندان، حیوان خانگی و صاحبش، یا حتی عشق یک فرد به یک سرگرمی همچون دوچرخه سواری یا بافندگی، هر چند با شدت متفاوت، می‌تواند احساس ارتباطی را که همه ی ما به دنبال آن هستیم و به آن نیاز داریم و باعث ارتقای عملکرد شناختی مغز میشود را ایجاد کند.